One of those days.....

Na wederom een voetballoze zaterdag op 21-feb speelden we vandaag weer, zonder Daan Vos, tegen De Vechte E4. Twee weken geleden troffen we dit team ook al, en toen werden zij verslagen met 7-2.
Vandaag was alles anders, het begon er al mee dat diverse teamleden te laat kwamen doordat ze verdwaalden op het immense parkeerterrein dat vol stond met auto's. Waar al de eigenaren van deze auto's waren bleef onduidelijk, want op het sportterrein was het zeer rustig. Fabian kwam als allerlaatste binnen en hij begon dus als wissel.
Met Thomas in de goal begonnen we de wedstrijd op het allerachterste veld. Op dit veld werd ook het definitieve bewijs geleverd dat de aarde rond is, want de bolling in dit veld was enorm. Het leek de Utrechtse Heuvelrug wel!!
Victoria begon was ongeintresseerd aan de wedstrijd, en kwam dus ook al snel op achterstand. Een zondagsschot van de rechteraanvaller van De Vecht vloog over alles en iedereen heen in de kruising, buiten bereik van invalkeep Thomas. Onze E4 herpakte zich enigzins hierna, en probeerden of ze het doel van De Vecht omver konden schieten. Achtereenvolgens knalden Martijn, Gijs en Floris op paal en lat. Uit de rebound van het laatste schot schoot Robert de (verdiende) gelijkmaker binnen. Opluchting alom, en nu bouwen aan meer.... Maar helaas, uit een corner tegen kwamen De Vechters weer op voorsprong (2-1). En hierna probeerden wij het doel weer om te schieten (Floris op de paal). Gelukkig hadden wij Robert in ons team, want hij zorgde ervoor dat we alsnog met een voorsprong gingen rusten, want zowel de 2-2 als de 2-3 kwam van zijn voet.
In de rust sprak Chris zijn mannen streng toe. De Victorianen lieten als keurige mannetjes het kaas van hun brood eten. Corners die op een verkeerde plek werden genomen, een scheids die nooit floot, onze jongens lieten het allemaal maar gebeuren. Victoria begon de tweede helft sterker dan de eerste, maar nog steeds was het spel slecht. Korte balletjes, halfzacht ingrijpen, de bal spelen zonder te kijken, we stonden aan de zijlijn ons te verbijten! Al snel kwamen de Vechters in de tweede helft dan ook gelijk, 3-3. Gijs stond in de tweede helft wat aanvallender dan in de eerste, hij was dan ook verantwoordelijk voor de 3-4. Met een mooie krul om de keeper leken we dan toch de winst te pakken. Maar het mocht niet zo zijn, de 4-4 was voor de Vecht, en het gelijkspel was ook wel terrecht. Dit was zo'n dag dat eigenlijk alles verkeerd ging, en niets lukte. Dit was duidelijk One of those days....
Man van de wedstrijd vandaag was, dank zij zijn drie goals, Robert. Volgende week spelen we tegen Huizen E3, een mooie kans om de nare smaak van deze ochtend weg te spelen!!

Thuis vechten tegen de Vecht

7-2! Met deze uitslag op de borden van het hoofdveld reden we vandaag breed glimlachend het parkeerterrein af op weg naar huis. Een droomstart van de voorjaarscompetitie voor onze mannen. Zo willen we altijd wel onze voorjaarsvakantie beginnen. Wat ging eraan vooraf?

Natuurlijk eerst de 'onrust' op de zaterdagochtend. Zou het na twee maanden lang, lang wachten wel doorgaan? De velden waren toch nog bevroren? Koen die wel 10 maal de website van Victoria bezocht om te controleren of het echt doorging. En Daan Vos die spontaan in de stress schoot toen hij met zijn slaapmuts nog op op onze webblog een erg vroege aanvangstijd op het scherm zag....toch maar even (laten) checken bij de teamleider....Enkeler spelers hadden er op voorhand de brui aan gegeven en prefereerden nadrukkelijk de zonnige witte skibergen boven het plastic gras van onze vereniging.Tja, sommige sterspelers hebben natuurlijk af en toe wel rust 'op hoog niveau' nodig!

Dan het veld: we moesten vandaag lang wachten voordat het hoofdveld beschikbaar was. Dat wachten werd omgezet in nuttige inspanning door de warming-up ditmaal in de kleedkamer te doen. Erg verrassend, de mannen vonden het leuk! Tevens werd in de kleedkamer na de strategische aanvalsbespreking Fabian unaniem tot aanvoerder verkozen. Fabian had zichzelf daartoe met volle overtuiging genomineerd.

Na het aftrapsignaal ging het met onze 2-2-2 formatie met Fabian in het goal in de eerste helft behoorlijk gelijk op. Er werden twee mooie doelpunten gescoord door Victoria, door Thomas en door Max. Echter, De Vecht E4 liet zich niet van het veld drukken en scoorde met overtuiging óók twee maal. Eenmaal ging de bal hard over het goal van Fabian heen en kwam terecht in de (te) brede sloot, zodat uw in-val-reporter-langs-de lijn ongeveer via Loosdrecht op zoek moest naar de bal...De rust was voor een kritische beschouwing waarbij de plussen en de minnen stevig tegen het licht werden gehouden. Echt vrolijk keken de heren er niet bij! Zou dit wel goedkomen?

Na de rust werd het snel 3-2 voor ons. Hans, de vader van Skip claimde dit doelpunt voor de analen ongegeneerd voor zijn zoon, maar er waren veel geluiden te beluisteren dat het een eigen doelpunt voor De Vecht was. Maar met de geur van winst in de neus kregen onze mannen vleugels. Martijn bleek het dwarsliggen van thuis ook op het veld goed te kunnen uitvoeren, menig aanvaller liep erop stuk en anders was Fabian er nog! Daan Vos leekt tijdens het hardlopen zijn benen te kunnen uitschuiven en liet veel tegenstanders genieten van zijn rug...Jesse had de turbo erop en was echt overal op het veld. Thomas was vandaag uiterste solide in de verdediging. Het werd 4-2 met wederom een perfecte goal van Max (knap!), vervolgens 5-2 met een mooie inswinger van Daan Vos, 6-2 met een beauty van Koen en tot slot gaf Skip -nadat hij eerder het publiek liet genieten van zijn onvervalste super-corners het genadeschot: 7-2.

Conclusie: met het vertrek van Koning winter zijn onze kwaliteiten niet gesmolten. We zijn in super-vorm en kijken reikhalzend uit naar de volgende wedstrijd!

Uw -inval-reporter-langs-de lijn Sjoerd