Vandaag stond de topper uit de tweede klasse op het programma. Zuidvogels E3 - Victoria E4, twee ploegen met nog geen enkel puntverlies. De topper als afsluiting van een seizoenshelft! Doordat Zuivogels 1 wedstrijd meer had gespeeld (en gewonnen...) begonnen zij met 3 punten voorsprong op Victoria aan deze wedstrijd. 
De voorbereiding was rommelig voor de Victorianen, de vakantie dreigde roet in het eten te gooien. Coach Chris was afwezig, en op het laatste moment kon ook Robert niet meespelen. Daartegenover stond de terugkeer van Gijs, die de laatste 10 minuten van de wedstrijd mee zou spelen. Na 6 weken blessureleed waren dit weer zijn eerste minuten op het voetbalveld.
De tactiek was duidelijk, niet te aanvallend vandaag, want Zuidvogels had alle andere tegenstanders met gemak en veel doelpunten afgedroogd. We begonnen dus met 3 man achterin (Martijn, Koen en Skip), twee man op het middenveld (Tom en Jesse) en Floris als enkele spits. Max was de eerste wissel (met Gijs). De eerste minuten waren wat aftastend aan beide kanten. Ook Zuidvogels was wat onwennig, nu ze voor het eerst echt op de proef werden gesteld. Al snel trokken wij het initiatief naar ons toe, en dat mondde uit in een eerste treffer. Tom speelde Floris in de diepte aan, en die bleef de verdedigers voor: 1-0 voor ons! Hierna gaven we echter al snel het spel uit handen. Zuidvogels rechtte de rug en kwam steeds gevaarlijker voor Fabian. Het was dan ook niet raar dat zij de gelijkmaker binnenschoten. Hierna kwam er nog meer druk van Zuidvogels, onze Victorianen kwamen er niet meer aan te pas. Ook de wissel van Max voor Tom bleek niet het breekijzer. Zij scoorden dus ook verdiend de 2-1. Al snel daarna was er echter een voorzet van rechts van Jesse (die de hele wedstrijd vocht als een leeuw!), die door een verdediger onder druk van Max, in het eigen doel werd gewerkt. De 2-2 werkte voor ons echter niet bevrijdend, want met rust stond het al 4-2 voor hun, een deceptie dreigde.... Een van die laatste twee goals werd duidelijk met de hand gemaakt, maar de (overigens voortreffelijk fluitende) scheidsrechter had dit niet gezien. Wij blijven pleiten voor camera's op de doellijn, een vierde, vijfde en zesde official. Al met al keurde hij de treffer toch goed.
In de rust probeerde we met alle middelen die we hadden de verdediging te reorganiseren. De spitsen van Zuidvogels hadden nl. alle ruimte en liepen steeds vrij. Koen gaf aan last van zijn voet te hebben en eruit te willen. Dit losten we op door met slechts twee verdedigers te gaan spelen (Skip en Martijn) en 3 man op het middenveld (Floris, Max en Jesse). Tom werd de spits. Na een minuut of 5 leek Zuidvogels de winst te pakken. Uit een prachtige counter scoorden zij de 5-2, en de wedstrijd leek beslist. Bij normale pupillen gaan bij deze stand de koppies hangen, maar niet bij de Victorianen! Onder leiding van een sterke Skip richtten wij ons op. Zelf je man uitschakelen en van afstand de heel belangrijke 5-3 scoren, klasse man! De Victorianen bleven maar drukken, de supporters van beide kampen schreeuwden hun keel schor. Zij van Zuidvogels kwamen niet meer in het stuk voor, de Victorianen waren vastbesloten om minimaal gelijk te spelen. Verliezen komt immers niet in ons woordenboek voor....
We wisselden achterin Koen voor Martijn en bleven vechten. Het was Max die, nadat er al enkele pogingen net naast gingen, de aansluitingstreffer wist te produceren: 5-4 en alles was weer mogelijk. Floris werd helemaal moegestreden naar de kant gehaald, en Gijs maakte zijn langverwachtte rentree. In een 2-2-2 opstelling speelden we de wedstrijd van ons leven. Dat hieruit ook enkele zeer gevaarlijke counters van Zuidvogels door kwamen, namen we maar voor lief! Uiteindelijk maakte Tom zeer verdiend de gelijkmaker, uitbrekend op links ging hij alleen op de keeper af, en scoorde beheerst. De keeper liep hierbij wat pijn op, wat een onderbreking van enkele minuten betekende. Dit gebruikte wij om Skip te wisselen voor Floris en met slechts 1 verdediger (koen), 3 middenvelders en twee spitsen volle bak te gaan. De uitbraken van Zuidvogels werden hierdoor alleen nog maar gevaarlijker, maar ook wij kregen nog een aantal mogelijkheden. De beste was voor Gijs, die in de allerallerlaatste minuut de bal net niet goed kon controleren, maar anders misschien wel zeker de winnende had kunnen maken. Maar helaas, bij 5-5 floot de scheidsrechter af. Wat volgde was een daverend applaus van alle omstanders, ouders van beide teams klapten hun handen stuk voor deze prachtige gasten die allemaal (ook Zuidvogels) er een zeer mooie en boeiende wedstrijd van hadden weten te maken.
Toen de stofwolken waren opgetrokken bleef de onzekerheid, want wat betekende dit gelijkspel nu eigenlijk? Sommige (waaronder ik) dachten dat Zuidvogels nu kampioen was, anderen dachten dat de inhaalwedstrijd nog wel eens redding kon brengen. Thuis eerst maar eens de website van de KNVB gecheckt: Zuidvogels staat nu 3 punten voor, met 1 wedstrijd meer gespeeld en een verschil in doelsaldo van +20. Wij moeten nog 1 wedstrijd inhalen in januari (10 of 17 januari 2009) tegen ASV'61 E1, de opdracht aan het team luidt dus: spelen die inhaalwedstrijd, en winnen met minimaal 21 doelpunten verschil...... Dit lijkt onmogelijk, maar wie kan zich niet herinneren de 12-1 van Spanje op Malta, waardoor Oranje het EK'84 misliep?? Al met al is de strijd dus nog niet beslist...
In elk geval was dit de mooiste, spannendste, beste en meest leerzame wedstrijd van deze competitie. Een oproep aan Victoria om dit team in de voorjaarscompetitie in een hogere poule te krijgen, daar leren deze mannen het meeste van. Nog een competitie waar elke wedstrijd gewonnen wordt is niet goed.
De voorbereiding was rommelig voor de Victorianen, de vakantie dreigde roet in het eten te gooien. Coach Chris was afwezig, en op het laatste moment kon ook Robert niet meespelen. Daartegenover stond de terugkeer van Gijs, die de laatste 10 minuten van de wedstrijd mee zou spelen. Na 6 weken blessureleed waren dit weer zijn eerste minuten op het voetbalveld.De tactiek was duidelijk, niet te aanvallend vandaag, want Zuidvogels had alle andere tegenstanders met gemak en veel doelpunten afgedroogd. We begonnen dus met 3 man achterin (Martijn, Koen en Skip), twee man op het middenveld (Tom en Jesse) en Floris als enkele spits. Max was de eerste wissel (met Gijs). De eerste minuten waren wat aftastend aan beide kanten. Ook Zuidvogels was wat onwennig, nu ze voor het eerst echt op de proef werden gesteld. Al snel trokken wij het initiatief naar ons toe, en dat mondde uit in een eerste treffer. Tom speelde Floris in de diepte aan, en die bleef de verdedigers voor: 1-0 voor ons! Hierna gaven we echter al snel het spel uit handen. Zuidvogels rechtte de rug en kwam steeds gevaarlijker voor Fabian. Het was dan ook niet raar dat zij de gelijkmaker binnenschoten. Hierna kwam er nog meer druk van Zuidvogels, onze Victorianen kwamen er niet meer aan te pas. Ook de wissel van Max voor Tom bleek niet het breekijzer. Zij scoorden dus ook verdiend de 2-1. Al snel daarna was er echter een voorzet van rechts van Jesse (die de hele wedstrijd vocht als een leeuw!), die door een verdediger onder druk van Max, in het eigen doel werd gewerkt. De 2-2 werkte voor ons echter niet bevrijdend, want met rust stond het al 4-2 voor hun, een deceptie dreigde.... Een van die laatste twee goals werd duidelijk met de hand gemaakt, maar de (overigens voortreffelijk fluitende) scheidsrechter had dit niet gezien. Wij blijven pleiten voor camera's op de doellijn, een vierde, vijfde en zesde official. Al met al keurde hij de treffer toch goed.
In de rust probeerde we met alle middelen die we hadden de verdediging te reorganiseren. De spitsen van Zuidvogels hadden nl. alle ruimte en liepen steeds vrij. Koen gaf aan last van zijn voet te hebben en eruit te willen. Dit losten we op door met slechts twee verdedigers te gaan spelen (Skip en Martijn) en 3 man op het middenveld (Floris, Max en Jesse). Tom werd de spits. Na een minuut of 5 leek Zuidvogels de winst te pakken. Uit een prachtige counter scoorden zij de 5-2, en de wedstrijd leek beslist. Bij normale pupillen gaan bij deze stand de koppies hangen, maar niet bij de Victorianen! Onder leiding van een sterke Skip richtten wij ons op. Zelf je man uitschakelen en van afstand de heel belangrijke 5-3 scoren, klasse man! De Victorianen bleven maar drukken, de supporters van beide kampen schreeuwden hun keel schor. Zij van Zuidvogels kwamen niet meer in het stuk voor, de Victorianen waren vastbesloten om minimaal gelijk te spelen. Verliezen komt immers niet in ons woordenboek voor....We wisselden achterin Koen voor Martijn en bleven vechten. Het was Max die, nadat er al enkele pogingen net naast gingen, de aansluitingstreffer wist te produceren: 5-4 en alles was weer mogelijk. Floris werd helemaal moegestreden naar de kant gehaald, en Gijs maakte zijn langverwachtte rentree. In een 2-2-2 opstelling speelden we de wedstrijd van ons leven. Dat hieruit ook enkele zeer gevaarlijke counters van Zuidvogels door kwamen, namen we maar voor lief! Uiteindelijk maakte Tom zeer verdiend de gelijkmaker, uitbrekend op links ging hij alleen op de keeper af, en scoorde beheerst. De keeper liep hierbij wat pijn op, wat een onderbreking van enkele minuten betekende. Dit gebruikte wij om Skip te wisselen voor Floris en met slechts 1 verdediger (koen), 3 middenvelders en twee spitsen volle bak te gaan. De uitbraken van Zuidvogels werden hierdoor alleen nog maar gevaarlijker, maar ook wij kregen nog een aantal mogelijkheden. De beste was voor Gijs, die in de allerallerlaatste minuut de bal net niet goed kon controleren, maar anders misschien wel zeker de winnende had kunnen maken. Maar helaas, bij 5-5 floot de scheidsrechter af. Wat volgde was een daverend applaus van alle omstanders, ouders van beide teams klapten hun handen stuk voor deze prachtige gasten die allemaal (ook Zuidvogels) er een zeer mooie en boeiende wedstrijd van hadden weten te maken.Toen de stofwolken waren opgetrokken bleef de onzekerheid, want wat betekende dit gelijkspel nu eigenlijk? Sommige (waaronder ik) dachten dat Zuidvogels nu kampioen was, anderen dachten dat de inhaalwedstrijd nog wel eens redding kon brengen. Thuis eerst maar eens de website van de KNVB gecheckt: Zuidvogels staat nu 3 punten voor, met 1 wedstrijd meer gespeeld en een verschil in doelsaldo van +20. Wij moeten nog 1 wedstrijd inhalen in januari (10 of 17 januari 2009) tegen ASV'61 E1, de opdracht aan het team luidt dus: spelen die inhaalwedstrijd, en winnen met minimaal 21 doelpunten verschil...... Dit lijkt onmogelijk, maar wie kan zich niet herinneren de 12-1 van Spanje op Malta, waardoor Oranje het EK'84 misliep?? Al met al is de strijd dus nog niet beslist...
In elk geval was dit de mooiste, spannendste, beste en meest leerzame wedstrijd van deze competitie. Een oproep aan Victoria om dit team in de voorjaarscompetitie in een hogere poule te krijgen, daar leren deze mannen het meeste van. Nog een competitie waar elke wedstrijd gewonnen wordt is niet goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten